De vlaamse grond botst als nooit tevoren
De Tijd bracht het landgebruik en de ongeziene versnippering in kaart en toont hoe we in Vlaanderen gedoemd zijn om te botsen over grond. Dat blijkt uit de landgebruikkaart van Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO), die op een schaal van 10 bij 10 meter toont waarvoor het Vlaamse land in 2019 werd gebruikt. Zelfs als je uitzoomt en elke vierkante kilometer volgens het dominante type inkleurt, blijft de kaart een onwaarschijnlijk kleurboek.
Zo bedekken huizen, appartementen en tuinen 1/8ste van het Vlaamse landoppervlak en blijft dit aandeel stijgen. De helft van het woongebied ligt op 330 meter of minder van open ruimte. Industrie- en bedrijventerreinen zijn goed voor amper 3 % van het Vlaamse landgebruik. Maar ze zitten zo verspreid dat ze altijd wel iets of iemand tegenkomen. Ruim de helft van het woongebied ligt op minder dan 200 meter, een kwart van de natuur op 300 meter of minder. Nog 2/3de van de oppervlakte van Vlaanderen bestaat uit akkers, grasland en natuur. De helft van het akkerland ligt op minder dan 200 meter van bos, water of heide. Die nabijheid levert vaker en vaker problemen op.
Dat Vlaanderen daarenboven fel verhard is, is een ander prangend probleem. Het ruimtebeslag bedraagt al meer dan 33 %, blijkt uit het recentste Ruimterapport van de Vlaamse overheid. Daaronder vallen alle huizen en gebouwen, maar ook straten en oprijlanen en zelfs tuinen en voetbalvelden. Bijna de helft van dat ruimtebeslag is effectief gebetonneerd. Beide cijfers lopen almaar verder op, een evolutie waar voorlopig geen einde aan komt.
De druk op land is gigantisch, net als de gevolgen voor mens, dier en plant. Dat lijkt nog wel even zo te blijven. Van alles altijd maar meer willen, lukt niet op de vierkante kilometers die Vlaanderen telt. Daarvoor hebben we er te weinig, concludeert De Tijd.
Het artikel met meer cijfers en kaartmateriaal vind je hier. Wie meer informatie wil over de landgebruikkaart van Vito en het Ruimtemodel Vlaanderen vindt die hier.
